به گزارش ایسنا وبه نقل از اسپیس، "آرتمیس"(Artemis) پروژه بزرگ پیش روی ناسا است که هدف آن بازگشت انسان به ماه و سپس قدم گذاشتن انسان روی مریخ است.

ناسا قصد دارد در سال ۲۰۲۴ میلادی، با انجام پروژه "آرتمیس" اولین زن و مرد بعدی را به سطح کره ماه اعزام کند. هم‌اکنون ناسا اقدامات متعددی را در راستای تحقق این رویا انجام می‌دهد و به شرکت‌های فضایی بودجه لازم را اعطا کرده تا تجهیزات مورد نیاز برای سفر به ماه را فراهم کنند. حال ناسا از برنامه خود برای ساخت "پایگاه"(base camp) در ماه خبر داده است.

این طرح نتیجه گزارش ۱۳ صفحه‌ای ارائه شده توسط ناسا در تاریخ دوم آوریل به شورای ملی فضایی، یک گروه مشاوره به رئیس جمهور دونالد ترامپ است که توسط مایک پنس معاون رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا اداره می‌شود.

در بخش اعظمی از این گزارش که "برنامه ناسا برای توسعه و اکتشاف در ماه" نام دارد ناسا درباره برنامه خود برای فرود آمدن بر ماه در سال ۲۰۲۴ شفاف سازی کرده و توضیح داده است.

"جیم برایدنستاین"(Jim Bridenstine) مدیر ناسا در بیانیه‌ای گفت: پس از ۲۰ سال زندگی مداوم در مدار نزدیک زمین، اکنون ما آماده چالش بزرگ بعدی کاوش در فضا هستیم و آن حضور پایدار در ماه و اطراف آن است. در سال‌های آینده پروژه آرتمیس به عنوان "ستاره جدی"(North Star) عمل خواهد کرد، زیرا ما قصد اکتشافات زیادی در ماه را داریم و هدف ما یافتن نشانه‌های اصلی مورد نیاز برای اولین مأموریت انسانی به مریخ خواهد بود.

مدار نزدیک زمین معمولاً تعریف مداری بر گرد زمین است که مکان هندسی‌اش از سطح زمین تا ارتفاع دو هزار کیلومتر می‌تواند باشد.

قسمت اصلی گزارش همان چیزی است که ناسا از آن تحت عنوان "ساخت پایگاه/اردوگاه آرتمیس"(Artemis Base Camp) یاد کرده است و این به این معنی است که می‌تواند یک پایگاه دائمی برای انجام اکتشافات در ماه باشد. احتمال دارد این پایگاه در "دهانه شکلتون"(Shackleton Crater) در قطب جنوب ماه ساخته شود.

دهانه شَکِلتون یک دهانه برخوردی در کره ماه است که در قطب جنوب این کره واقع شده‌ است. این دهانه نام خود را از ارنست شکلتون، یکی از کاشفان نام‌آور قاره جنوبگان گرفته‌ است. قله‌های هم‌راستا با کناره‌های این دهانه تقریباً همیشه زیر نور آفتاب قرار دارند در حالی که بخش درونی این دهانه در تاریکی همیشگی قرار دارد. دمای پایین درون این دهانه به عنوان یک تله سرد عمل می‌کند که ذرات پدید آمده در اثر برخورد شهاب‌ها به کره ماه را به تله می‌اندازد و منجمد می‌کند.

 براساس این گزارش، پایگاه/اردوگاه آرتمیس می‌تواند یک محل سکونت در سطح ماه باشد که ممکن است احتمالا هر هفته میزبان چهار فضانورد در قطب جنوب باشد.

در دراز مدت، این تأسیسات همچنین به زیرساخت‌هایی برای ایجاد برق، دفع زباله و ارتباطات و همچنین محافظ پرتوی و پد فرود نیاز دارد. این پایگاه همچنین می‌تواند یک مکان برای آزمایش روش‌های جدید برای مقابله با گرد و غبار و شب‌های طولانی و سرد ماه، تبدیل مواد آنجا به منابعی مانند آب و توسعه فناوری‌های جدید برای ایجاد نیرو و ساخت و ساز باشد.

پایگاه آرتمیس توسط دو سیستم متحرک پشتیبانی می‌شود: یک وسیله نقلیه زمین ماه برای تسهیل حرکت فضانوردان در سطح ماه و یک سکوی متحرک قابل سکونت که می‌تواند تا ۴۵ روز از سفرهای دور از پایگاه پشتیبانی کند.

طبق همین گزارش، ناسا ماموریت‌های سطح مریخ را برای کاهش خطرات فقط ۳۰ تا ۴۵ روزدر نظر می‌گیرد. در این گزارش آمده است: متحرک بودن بخش عمده‌ای از پایگاه آرتمیس است. سیستم‌های متحرک قوی برای کشف و توسعه ماه مورد نیاز خواهد بود. همین امر در مورد مریخ نیز صدق می‌کند و این باعث می‌شود سکوی متحرک قابل سکونت به عنوان یک عنصر مهم تبدیل شود، زیرا ما به یک نوع وسیله مشابه آن برای کشف سیاره سرخ نیز احتیاج خواهیم داشت.

این گزارش همچنین طرحی را برای استفاده از ایستگاه مدار ماه که لقب دروازه را به آن داده‌اند به عنوان مکانی برای مأموریت‌های آنالوگ مریخ ارائه کرده است. این مأموریت‌های عملی می‌تواند اینگونه باشد که یک تیم متشکل از چهار فضانورد می‌توانند ماه‌ها در آنجا بمانند و سفر به مریخ را تمرین کنند.

در این گزارش آمده است: با گذشت زمان، پایگاه آرتمیس ممکن است مجهز به یک دریچه شود که می‌تواند اطلاعات علمی و فناوری را در سراسر ماه ارسال کند که این دریچه نیز توسط خدمه آن پایگاه اداره می‌شود و یک تلسکوپ رادیویی ماه نیز می‌تواند از راه دور در پایگاه آرتمیس مستقر شود و از آن استفاده شود.

انتهای پیام