به گزارش ایسنا، احسان محمدی در عصر ایران نوشت: «به خاطر نوع کارم و عدم علاقه به رانندگی در تهران و البته مشکل همیشگی پیداکردن جای پارک چند سال است از تاکسی‌های اینترنتی استفاده می‌کنم و شاید بالغ بر چند هزار کیلومتر با این تاکسی‌ها سفر کرده‌ام و با راننده‌ها حرف زده‌ام. طبعاً بسیاری از این نکات را شما هم می‌دانید اما مرورشان خالی از لطف نیست.

۱- وقتی در انتهای یک کوچه یکطرفه یا باریک هستیم و تاکسی سفارش می‌دهیم اگر مشکل یا عارضه خاصی نداریم چند قدم را پیاده تا سر کوچه بیاییم. این‌ طور هم در زمان صرفه‌جویی کرده‌ایم و هم به راننده کمک.

۲- اگر وسیله همراه‌مان است و نیاز به کمک داریم محترمانه از راننده بخواهیم کمک‌مان کند. ما یک تاکسی را برای پیمودن مسافتی معین اجاره کرده‌ایم نه راننده را برای جابجایی وسیله‌ها! (دیدم که میگم!)

۳- اگر قصد تلفن‌زدن داریم محترمانه‌تر است از راننده اجازه بگیریم. این طور غیر مستقیم به او هم می‌گوییم موقعی که ما مسافرش هستیم از تلفن استفاده نکند یا اجازه بگیرد.

۴- بهتر است روی صندلی عقب بنشینیم. برخی گمان می‌کنند این رفتار بی‌احترامی به راننده است اما این کار هم باعث تمرکز راننده روی رانندگی‌اش می‌شود و هم فضای راحت‌تر و بزرگتری در اختیار داریم.

۵- بعضی از رانندگان به محض سوارشدن شما می‌گویند: «ممکن است کرایه را کارت به کارت کنید؟» و دلیل می‌آورند که شرکت کرایه را چند روز با تاخیر می‌دهد. بهتر است این کار را نکنیم و از طریق سامانه خود تاکسی اینترنتی پرداخت داشته باشیم.

۶- موقع امتیازدهی اگر خودرو کثیف است، راننده قوانین راهنمایی و رانندگی را زیر پا می‌گذارد، مبادی آداب اجتماعی نیست و ... با این توجیه که «گناه دارد» به او نمره عالی ندهیم. این سیستم امتیازدهی شیوه‌ای برای تفکیک رانندگان خوب و ناخوب است. راننده‌ای که متعهد شده قوانین شرکت را رعایت کند نباید از آن تخطی کند. درست مثل ما که حق نداریم در محیط اداره ژولیده، بد دهان یا قانون‌ستیز و قانون‌شکن باشیم و اگر این کار را می‌کنیم قطعاً کارمند خوبی نیستیم.

۷- اگر تاکسی سفارش داده‌ایم و او معطل ما شده، بابت تاخیر عذرخواهی کنیم. این یک رابطه ارباب-رعیتی نیست. ما دو شهروندیم که از خدمات هم استفاده می‌کنیم. بسیاری از رانندگان این شغل را ناگزیر انتخاب کرده‌اند اما این هرگز دلیلی برای تحکم یا برخورد از بالا به پایین ما نیست. (باز هم دیدم که میگم!)

۸- به رانندۀ خوب انعام بدهیم. محترمانه و در حد وسع. به بهانه رانندگی درست، به بهانه این که سفر خوبی با او تجربه کرده‌ایم. به بهانه این که حال خودتان خوب است و قصد دارید با دیگری این حال خوب را شریک شوید.

۹- حتی اگر راننده اجازه می‌دهد به هیچ‌ وجه در هنگام سفر سیگار نکشیم. این یک وسیله همگانی است و ما فقط برای دقایقی از آن استفاده می‌کنیم و حق نداریم حال مسافر بعدی را بد کنیم. در مقابل این حق را داریم که به راننده هم اجازه ندهیم هنگام حضور ما سیگار روشن کند.

۱۰- اگر راننده‌ای تخلفی کرد یا رفتار ناروایی از خود نشان داد، به جای گلاویزشدن، مستقیماً به دفتر شرکت زنگ بزنیم، شکایت کنیم و هشدار بدهیم که در صورت عدم رسیدگی از طریق مراجع قضایی و در صورت لزوم رسانه‌ها حقوق قانونی‌مان را پیگیری خواهیم کرد. مطمئن باشید برای دفاع از کسب و کارشان هم شده رسیدگی می‌کنند.

انتهای پیام