به گزارش ایسنا،در اولین روز دی ماه سالجاری قطار کندرو با قطار تندرو در خط ۵ متروی تهران در ایستگاه چیتگر برخورد می کند که موجب مصدومیت ۲۲نفر می شود، این حادثه در ساعت پیک صبحگاهی یعنی ساعت ۷ به بعد رخ داد و خدمات رسانی کل خط ۵ را برای ۲۴ ساعت مختل کرد.

اما حادثه برخورد دو قطار به این جا ختم نمی شود چرا که راهبر قطار کندرو سیستم های کنترلی خود را بدون اجازه مرکز فرمان قطع کرده بود و در این راستا نیز مرکز فرمان هم اطلاعی از برخورد این قطار با قطار تندرو نداشت؛ این در حالی بود که یک قطار از سمت صادقیه به سمت چیتگر در حال حرکت بود و چون مرکز فرمان هم خبر از برخورد این دو قطار نداشت تا به این قطار در حال حرکت خبر دهد قطعا این قطارها با هم شاخ به شاخ می شدند و حادثه تلخ تری رقم می خورد، اما در این بین فداکاری یکی از انتظامات خط ۵ مانع از این اتفاق برخورد این قطار با دو قطار دیگر شد مانع از پیچیده تر شدن این حادثه شد.

 این روزها "وحید ایزدی" در شرکت بهره برداری مترو به "ریزعلی خواجوی" معروف است، مردی که با ورود به حریم ریلی و هشدار دستی به راهبر قطار، اجازه برخورد قطار سوم را نداد. هرچند که این فرد می گوید کار نیکش را با خدا معامله کرده است.
وحید ایزدی در گفت وگو با ایسنا،  در مورد جزئیات روز حادثه در اول دی ماه می گوید: دو سال است که در قسمت انتظامات مسیر خط ۵ مترو فعالیت می کنم و مدام گشت داریم تا مبادا سرقت یا خرابکاری در حریم ریلی خط ۵ مترو رخ دهد و کانکسی که در آن مستقر هستیم حوالی ایستگاه چیتگر واقع شده است.

وی با بیان اینکه در روز حادثه برای آخرین بار قبل از تحویل پست، در اطراف حریم ریلی خط ۵ گشت زنی کردم،  می گوید: حدفاصل چراغ علائم تا ایستگاه بودم و حدود ۲۰۰ متر تا ایستگاه چیتگر فاصله داشتم که متوجه شدم قطار کندرو در حال خروج از ایستگاه است، خیلی تعجب کردم چراکه می دانستم اولویت حرکت برای قطار تندرویی است که در حال ورود و عبور از ایستگاه بود اما راهبر قطار کندرو بی توجه به چراغ علامت که برای حرکت تندرو بود، وارد ریل شد.

ایزدی با تاکید بر اینکه خط اصلی برای قطار تندرو باز بود و باید قطار کندرو می ایستاد تا قطار دیگر عبور کند، ادامه می دهد: با کمال تعجب دیدم که راهبر قطار کندرو وارد ریل شد و این ورود سبب شد که راهبر قطار تندرو برای اینکه از شدت برخورد بکاهد ترمز شدیدی گرفت اما نهایتا لوکوموتیوش از ریل خارج شد.

وی می افزاید: اما نکته اینحا بود که در همان حین قطاری دیگر از سمت صادقیه به سمت کرج در حال حرکت بود که برای عدم برخورد قطار سوم، به میانه ریل رفتم و با فریاد و تکان دادن دست هایم راهبر را متوجه کردم که متوقف شود؛ اما خدا به ما رحم کرد؛چراکه قطارهای خط ۵ صدای کمی دارند و اگر متوجه آمدن قطار سوم نمی شدم ، این سانحه عمیق تر می شد و با توجه به اینکه بخشی از قطار ار ریل خارج شده بود، برخورد قطار سوم با آنها قطعا باعث چپ کردن و حتی حریق قطارها می شد.

ایزدی با تاکید بر اینکه که بعدا متوجه شدم راهبر قطار کندور سیستم ای.تی.پی خود را خاموش کرده بود و مرکز فرمان اطلاعی از تصادف نداشت تا راهبر قطار صادقیه را نیز متوقف کند، ادامه داد: سریعا به مسئولان خط  تماس گرفتم و به آنها اطلاع دادیم که دو قطار با یکدیگر برخورد کرده و مسافران درها را باز کردند و وارد حریم ریلی شدند.

وی با تاکید بر اینکه مسافرن ترسیده بودند و درها را از داخل باز کرده و تک به تک از واگن ها پایین می پریدند و در حریم ریلی مانده بودند، می گوید: ورود و حضور مسافرها در حریم ریلی به دلیل خطرات ناشی از برق گرفتگی خیلی خطرناک است؛ اما مسافرها ترسیده بودند و می خواستند ببیند چه خبر شده و اصلا حرف گوش نمی دادند اما بالاخره با حضور نیروهای بیشتر توانستیم مردم را از ایستگاه خارج کنیم.

ایزدی می گوید:  خیلی از همکاران به من گفتند که چرا اینکار را کردی و اگر راهبر تو را نمی دید چه می شد؟ چون سرعت قطارها بالای هشتاد کیلومتر است و یا اگر برق می گرفت چه می شد؟ اما من اینکارم را با خدا معامله کردم.

مهدی شایسته اصل مدیرعامل شرکت بهره برداری متروی تهران نیز با اشاره به زحمات وحید ایزدی و دو راهبر قطارها دیگر می گوید: هر زمانه ای یک ریزعلی خواجوی دارد و امروز ما از تکنسین فداکار این زمان، وحید ایزدی که با دغدغه و هوشیاری در هنگام کار از بروز حادثه ای دیگر جلوگیری کرد، تقدیر می کنیم؛ چراکه اقدام به موقع یکی از کارکنان پیمانکار در آخرین ساعات کاری باعث نجات جان مسافران زیادی شد. اگر می گوییم اشتباه فردی باعث بروز این مشکل بوده است باید این را هم یادآور شویم که هوشمندی  سه نفر (دو راهبر قطارهای دیگر و انتظامات) باعث پیشگیری از مشکل بزرگتری شد.

وی خاطرنشان می کند: ما باید شرایط ایمنی مسافران را همچنان حفظ کنیم چراکه مترو امن ترین وسیله حمل و نقل عمومی برای شهروندان می باشد.

انتهای پیام