با نزدیک‌شدن به سال تحصیلی جدید، این روزها بازار لوازم‌التحریر نظر مردم را به خود جلب کرده است. خیابان حکیم اصفهان، قلب بازار لوازم‌التحریر پُر از رنگ و طرح دفترها و کیف‌های کودکانه شده است، اما پشت این هیاهوی پرزرق‌وبرق، خانواده‌هایی ایستاده‌اند که با جیب‌های خالی تنها توان خرید وسایل ضروری را دارند؛ جایی که شور کودکانه در نگاه فرزندان با حساب‌وکتاب‌های سخت والدین گره می‌خورد.
در میان ازدحام خریداران، پدری کارگر با سه فرزند دانش‌آموز ایستاده و کیسه‌ای کوچک از دفتر و مداد در دست دارد. او اظهار می‌کند: من کارگر ساختمانی هستم و درآمدم به‌زور کفاف اجاره‌خانه و خرج روزانه را می‌دهد. حالا که مدرسه‌ها نزدیک بازشدن هستند، خرید لوازم‌التحریر به یک کابوس تبدیل شده است.
وی می‌افزاید: سه بچه دارم و هر کدامشان دفتر، کیف و کفش می‌خواهند. با این حقوق محدود، واقعاً نمی‌دانم چه‌کار کنم.
این شهروند با اشاره به اجناس مغازه‌ها بیان می‌کند: بچه‌هایم دوست داشتند مدادرنگی و دفترهای طرح‌دار بگیرند، اما مجبور شدم فقط دفتر ساده بخرم. حتی کیف‌های قدیمی‌شان را به دوزندگی بردم تا دوباره استفاده کنند. وقتی هزینه زندگی این‌قدر بالاست، مدرسه رفتن بچه‌ها به‌جای خوشحالی، استرس‌آور می‌شود.
یکی دیگر از خریداران، که راننده‌تاکسی است و تنها یک فرزند دارد، کنار قفسه دفترها ایستاده و با ناراحتی می‌گوید: پسرم عاشق دفترهایی با طرح کارتونی است، اما قیمت‌ها آن‌قدر بالا رفته که نمی‌توانم بخرم. برای یک دفتر ساده باید چندین برابر سال گذشته پول بدهم.
کودک که دست پدرش را گرفته، باذوق می‌گوید: دوست داشتم دفترم طرح فوتبالی داشته باشد، ولی بابا می‌گوید دفترهای طرح‌دار گران هستند.
پدر لبخند تلخی می‌زند و ادامه می‌دهد: خیلی سخت است وقتی نمی‌توانی کوچک‌ترین خواسته بچه‌ات را برآورده کنی. همه چیز گران شده و ما با حقوق کارگری فقط می‌توانیم ضروری‌ترین‌ها را تهیه کنیم.
خانم احمدی، مادری که دو فرزند دانش‌آموز دارد، در حال حساب‌کردن خریدهایش اظهار می‌کند: هر سال بچه‌هایم را باذوق می‌آوردم خرید، امسال به آن‌ها گفتم فقط ضروری‌ترین‌ها را انتخاب کنند. قیمت‌ها واقعاً غیرقابل‌باور است. قبلاً با یک مبلغ مشخص می‌توانستیم کیف، کفش و دفترهای رنگی بخریم، امسال همان پول فقط برای چند دفتر ساده کفایت می‌کند.
وی می‌افزاید: بچه‌ها دوست دارند با کیف و دفترهای شاد به مدرسه بروند، اما مجبوریم انتخاب‌هایشان را محدود کنیم. وقتی درآمد خانواده تغییری نکرده، ولی هزینه‌ها چندبرابر شده، فشار روحی و روانی زیادی روی والدین است.
در گوشه دیگری از بازار، جوانی دانشجو برای خرید دفتر و کیف برادر کوچکش آمده است. او اظهار می‌کند: خواهر و برادرهای بزرگ‌تر معمولاً کمک می‌کنند، چون هزینه‌ها برای والدین خیلی زیاد است. من خودم از پول کار پاره‌وقتم مقداری پس‌انداز کردم تا برای برادرم دفتر و مداد بخرم. اما همین خریدهای کوچک هم بسیار گران شده است.
او با نگاهی به قیمت‌ها می‌افزاید: بازار پُر از رنگ و طرح است، ولی وقتی پول نباشد، همه این‌ها فقط به حسرت تبدیل می‌شود.
این دانشجو بیان می‌کند: به نظرم باید سیاست‌هایی اجرا شود که دست‌کم برای لوازم‌التحریر دانش‌آموزان یارانه یا بسته‌های حمایتی اختصاص یابد.
فروشندگان؛ چالش تأمین و گرانی کالا
مجتبی حکیمی‌فر، فروشنده باسابقه این بازار، در گفت‌وگو با ایسنا از وضعیت سخت فروشندگان و خریداران اظهار می‌کند: امسال تقاضا نسبت به سال گذشته بسیار کمتر شده است. مردم بیشتر سراغ دفتر و خودکار می‌آیند، آن هم از نوع ارزان. قیمت‌ها نسبت به سال گذشته ۵۰ تا ۷۰ درصد افزایش داشته و این موضوع باعث شده خانواده‌ها فقط وسایل ضروری بخرند.
وی می‌افزاید: خیلی وقت‌ها می‌بینیم بچه‌ها چیزی انتخاب می‌کنند، ولی والدین بعد از شنیدن قیمت آن را کنار می‌گذارند.
این فروشنده ادامه می‌دهد: قدرت خرید مردم به‌شدت کاهش پیدا کرده است. خود ما فروشندگان هم مشکل داریم؛ چون تأمین کالا سخت‌تر و گران‌تر شده است. در کنار اجاره مغازه و مالیات‌های سنگین، فشارها روزبه‌روز بیشتر می‌شود.
حکیمی فر در خصوص حل این مشکل توضیح می‌دهد: تنها راهکار، حمایت دولت از طریق وام‌های کم‌بهره و کاهش مالیات‌هاست تا هم‌خانواده‌ها توان خرید داشته باشند و هم فروشندگان بتوانند ادامه دهند.
اتحادیه؛ آمار، تولید داخلی و راهکارهای بازار
سید محمدرضا اعتصامی، رئیس اتحادیه کتاب و لوازم‌التحریر اصفهان در گفت‌وگو با ایسنا اظهار می‌کند: در حال حاضر حدود ۳۰ تا ۳۲ فروشگاه در سطح شهر، با رعایت سقف سود مجاز و استانداردهای اتحادیه، کالاهای خود را عرضه می‌کنند.
وی با اشاره به سهم تولید داخلی در بازار نوشت‌افزار می‌افزاید: تا یک دهه پیش، ۹۰ درصد لوازم‌التحریر ایران وارداتی بود، اما اکنون تولید داخلی حدود ۶۰ درصد نیاز بازار را تأمین می‌کند.
رئیس اتحادیه نوشت‌افزار در ادامه بیان می‌کند: سالانه ۱۴ تا ۱۵ میلیون نفر در کشور مصرف‌کننده نوشت‌افزار هستند و حجم این بازار حدود شش هزار میلیارد تومان است. چین با صادرات نزدیک به چهار میلیارد دلار و آلمان با حدود سه میلیارد دلار، از بزرگ‌ترین صادرکنندگان جهان هستند. کارشناسان معتقدند ایران نیز می‌تواند با سرمایه‌گذاری و برنامه‌ریزی صحیح، نه‌تنها نیاز داخلی را تأمین کند، بلکه به بازار صادراتی این محصولات نیز وارد شود.
اعتصامی تأکید می‌کند: ایجاد و توسعه برندهای ایرانی با طراحی‌های منطبق با فرهنگ ملی و بهره‌گیری از نرم‌افزارهای بومی، کلید موفقیت در این حوزه است. این اقدام علاوه بر خودکفایی و صرفه‌جویی ارزی، می‌تواند فرهنگ ایرانی _ اسلامی را به کودکان جهان معرفی کند.
وی به کمبود تبلیغات برای نوشت‌افزار ایرانی اشاره کرده ومی گوید: نمایشگاه‌های تخصصی لوازم‌التحریر در آستانه بازگشایی مدارس برگزار می‌شوند، اما تبلیغات کافی برای محصولات داخلی انجام نمی‌شود. ارگان‌های فرهنگی باید روی برندها و شخصیت‌های کارتونی ایرانی تمرکز کنند تا ذائقه کودکان به سمت محصولات داخلی جذب شود.
رئیس اتحادیه لوازم‌التحریر درباره تغییرات قیمتی نوشت‌افزار بیان می‌کند: قیمت نوشت‌افزار خارجی بین ۳۰ تا ۳۵ درصد و محصولات داخلی حدود ۱۰ درصد افزایش داشته است.
اعتصامی در پایان نسبت به برپایی نمایشگاه‌های موقت توسط برخی نهادها هشدار داده و تأکید می‌کند: این‌گونه نمایشگاه‌ها می‌تواند به کسب‌وکار فروشندگان دائمی نوشت‌افزار آسیب بزند.
وی یادآور شد: در استان اصفهان بیش از ۱۷۰۰ خانوار از طریق فروش کتاب و لوازم‌التحریر امرارمعاش می‌کنند.
تصویر نهایی بازار
بازار شلوغ خیابان حکیم اصفهان در آستانه سال تحصیلی جدید، تصویری روشن از وضعیت معیشتی مردم را به نمایش می‌گذارد؛ جایی که کودکان باذوق به دفترهای رنگی نگاه می‌کنند و والدینشان با نگرانی به قیمت‌ها. فروشندگان از گرانی و تأمین دشوار کالا می‌گویند و خانواده‌ها از کاهش توان خرید. آنچه پررنگ‌تر از طرح‌ها و رنگ‌ها به چشم می‌آید، دغدغه‌ای مشترک است؛ اینکه مدرسه رفتن که باید آغازگر امید و شادی باشد، برای بسیاری از خانواده‌ها به دغدغه‌ای سنگین و تلخ تبدیل شده است.
انتهای پیام
نظرات