به گزارش ایسنا، امروز، ۲۷ شهریور ماه زادروز فرهاد آییش است و او امسال ۷۳ ساله می‌شود.

بیشتر مردم آییش را به عنوان بازیگر می‌شناسند؛ بازیگری که نقش‌هایی شوخ و شنگ از او دیده‌اند اما او همانطور که شوخ و بذله‌گو است، فیلسوف هم هست.

آییش تابستان امسال همزمان با بازی‌اش در نمایش «گزارش به آکادمی» در نشستی که در ایسنا داشت، عنوان کرد که هیچ نقشی را قبول نمی‌کند مگر اینکه بتواند خود را در آن پیدا کند: «حتی در کارهای سطحی هم همیشه خیلی قضیه را جدی می‌گیرم که نقش چیزی برایم داشته باشد و بتوانم در آن رشد کنم و از طریق آن خودم و دنیا را بشناسم. در تئاتر که این مساله برایم غوغا می‌کند. یعنی بازی کردن نقش‌های آنچنانی در تئاتر، بنیه زندگی من است؛ بنیه شناخت من از هستی و خودم است و برایم بسیار جدی است.»

تماشاگران تئاتر، آییش را در نقش‌هایی همچون سقراط، دکتر محمد مصدق، گالیله، شوایک سرباز سده‌دل و ... به یاد دارند. تازه‌ترین حضور او در سینما هم به بازی‌اش در دو نقش گوناگون در فیلم «موسی کلیم‌الله» به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا برمی‌گردد؛ نقشی با عنوان «آنوبیس» که نه زن است و نه مرد، با اجنبه صحبت می‌کند و نابیناست و همین نقش برای او سیمرغ بلورین نقش بازیگر مکمل مرد از چهل و سومین جشنواره فیلم فجر را به همراه آورد.

آییش خود درباره نگاهش به نقش‌هایی که بازی می‌کند، گفته است: «همیشه سعی می‌کنم نقش‌ها را در وجود خود پیدا کنم. اگر بخواهیم هیتلر یا مسیح را بازی کنم، باید هر دو را در خود بیابم. اگر بتوانم هیتلر و مسیح وجودم را پیدا کنم، توانسته‌ام افق شناخت خودم را از وجود خودم و هستی و انسان درک کنم. بنابراین نقش‌هایی که از من روی صحنه دیده‌اید، از مصدق تا سقراط یا شوایک، همه اینها خود من بودم.»

او تنها بازیگری است که تاکنون سه بار نقش دکتر محمد مصدق را بازی کرده است؛ در نمایش «راپورت‌های شبانه دکتر مصدق» که با کارگردانی اصغر خلیلی در تالار وحدت روی صحنه رفت و دو بار هم در سینما؛ فیلم‌های «تختی» به کارگردانی بهرام توکلی و «خائن‌کشی» کار مسعود کیمیایی.

آییش همزمان با بازی‌اش در این فیلم درباره بازی در نقش محمد مصدق گفته بود: «برای بازی در آن نمایش به مدت دو سه ماه در دنیای مصدق غرق شدم و تلاش کردم او را از جنبه‌های مختلف روانشناسی هم بشناسم نه اینکه فقط بر زندگی سیاسی‌اش تمرکز کنم. تلاش کردم به کمک شنیده‌هایم، با تحلیل تصمیمات سیاسی‌اش، دیدن عکس‌ها و فیلم‌های اندکی که از او بر جای مانده و همینطور با شنیدن سخنرانی‌هایش به او نزدیک شوم. هر بار که قرار است این نقش را بازی کنم تمام مدت عکس‌های او را بر دیوار اتاقم نصب می‌کنم، در لپ‌تاپم تصاویر او را به صورت اسلاید تماشا می‌کنم. حتی عکس‌هایش را بر دیوار پشت صحنه تئاترمان، نصب کرده بودم.»

آییش هرچند کمتر درباره موضوعات سیاسی و اجتماعی اظهارنظر می‌کند اما جزو آن دسته از هنرمندانی است که نسبت به موضوعات انسانی و طبیعت، دغدغه‌ای جدی دارد.  

او در این باره گفته است: «ما انسان‌ها با دانشی که داریم، خیال می‌کنیم اشرف مخلوقاتیم اما همین دانش، ما را در هوای آلوده آورده و به این روز انداخته است. نمی‌گویم باید زیر سئوال برود و نابود شود. ما نمی‌توانیم به زمان پیش از دانش برگردیم ولی همه چیز ما با ساخته‌های دست خودمان زیر سئوال رفته و این روزها مساله کامپیوتر و رشد عجیب الگوریتم‌ها و تکنولوژی ما را به کجا می‌رساند.»

فرهاد آییش زاده ۲۷ شهریور سال ۱۳۳۱ در شمیران است. او کار هنری را با عکاسی اغاز کرده و بعدتر به هنرهای نمایشی روی آورده است.

آییش سال‌ها در اروپا و آمریکا زیسته و کار کرده ولی نیمه دوم دهه ۷۰ با بازگشت به ایران، در کشور خودمان فعالیت خود را ادامه داد که تا به امروز ادامه دارد.

او در سه حوزه نمایشنامه‌نویسی، بازیگری و کارگردانی تئاتر فعال است.

انتهای پیام