اگر ما چشم‌انداز آينده‌ي ميراث فرهنگي و گردشگري را مورد نظر بگيريم، از هم‌اكنون بايد به فكر جابه‌جا كردن شهر ايذه باشيم. جعفر مهركيان اين مطلب را در گفت وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) بيان كرد و افزود: شهر كنوني ايذه بر روي يك شهر باستاني بزرگتر ساخته شده و مملو از آثار باستاني است. اگر قرار باشد حريم آثار باستاني ايذه خريداري و آزادسازي شود، بايد كل شهر را جابه‌جا كنيم. خريد خانه‌هاي شهر به قيمت امروز، هرچند زياد هم باشد، باز هم به‌صرفه است؛ چون هيچ طرحي نيست كه در ايذه اجرا شود و به آثار باستاني برخورد نكند و همه‌ي طرح‌ها مانند لوله‌كشي گاز و آب، كانال‌كشي فاضلاب يا پي‌كني ساختمان با اين مشكل روبه‌رو مي‌شوند. مدير پايگاه ميراث فرهنگي ايذه (آياپير) تعداد آثار باستاني اين شهر را به تعداد آثار كل كشور دانست و افزود: در دوره‌ي تيموري شهري باستاني در اين منطقه قرار داشت كه به دلايل تاريخي از آن دوره به بعد شهر ناپديد شد و مردم بر اثر رويدادهاي تاريخي، طبيعي و جنگ، شهر را ترك كردند. از حدود 50 سال پيش و در دوره‌ي پهلوي، پايه‌هاي شهر امروزي ايذه با ساختن كپر بر روي خرابه‌هاي شهر باستاني شكل گرفت. وي اظهار داشت: با اجراي پروژه‌هايي چون سد كارون 3 و اتصال جاده‌ي خوزستان به فلات ايران، شهر ايذه از بن‌بست ارتباطي خارج شد و حيات دوباره‌اي يافت. البته رشد ايذه، كاذب است؛ چون عشاير بختياري به دليل مشكلات اقتصادي و جبر زمانه، يكجانشين شده‌اند و شهر به رشد بادكنكي و قارچ‌گونه دچار شده است. لذا در آينده به دليل نبودن بسترسازي مناسب، تكميل پروژه سد كارون 3 و عوامل مشابه ما با خيل عظيم بيكاران روبه‌رو خواهيم شد. مهركيان با بيان اينكه غارت آثار باستاني شدت يافته است گفت: با پايان يافتن فصل برداشت محصول و خالي ‌شدن محوطه‌هاي باستاني دور از دسترس و كوچ عشاير به مناطق خنك‌تر، زمينه براي گسترش فعاليت‌هاي قاچاق فراهم شده است. وي در پايان تاكيد كرد: اعتبار درخواستي ما براي خريد حريم پايگاه ايذه در حدود 53 ميليارد ريال است كه البته مبلغ با توجه به شرايط سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري درخواست شده است؛ وگرنه ما به اعتبارهاي بيشتري نياز داريم. در ميان رشته‌ كوه‌هاي زاگرس و در شمال شهر اهواز، شهر باستاني آياپير يا ايذه از دوره‌ عيلامي وجود دارد. سرپناه ”اشكفت سلماس“ محوطه‌اي باستاني است كه در جنوب ‌غربي ايذه قرار دارد. اين منطقه در درون صخره‌هاي طبيعي با آثار آبرفتي و چشمه‌اي با آب شيرين است كه از درون غار كوچكي بيرون مي‌آيد و از چند قطعه كوه به هم پيوسته تشكيل مي‌شود. ”اشكفت“ يا ”شكفت“ در زبان مردم ايذه به حفره يا سرپناهي گفته مي‌شود كه در دل كوه به شكل طبيعي وجود داشته باشد و بتوان در باد، باران يا آفتاب در آن پناه گرفت. انتهاي پيام