رییس هیئت مدیره‌ی جامعه‌ی راهنمایان ایرانگردی و جهانگردی گفت: برای سازمان میراث فرهنگی و گردشگری زشت است و صورت خوشی ندارد که راهنمایان تور که بخشی عمده و مهم صنعت گردشگری را تشکیل می‌دهند، آواره باشند.
عباس پیرمرادیان در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس گردشگری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با اعتراض نسبت به بلاتکلیفی در تعیین مکانی ثابت برای دبیرخانه‌ی راهنمایان تور، اظهار کرد: سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ظاهرا قصدی برای همراهی با راهنمایان تور دارد؛ ولی خودمان باید پیگیر باشیم تا مشکلات‌مان حل و طرح‌ها به نتیجه برسد، مثلا ما مدت‌هاست می‌خواهیم مکانی را برای دبیرخانه‌ی راهنمایان تور در اختیار بگیریم. پیشنهادی را به سازمان دادیم تا یکی از خانه‌های تاریخی تحت مالکیت خود را در اختیار این دبیرخانه قرار دهد تا ضمن حفظ بنای تاریخی، مکانی ثابت و متمرکز برای راهنمایان تور داشته باشیم و در جایی مشخص، مشکلات صنفی و نیازهای آموزشی‌مان را پیگیری کنیم؛ اما متأسفانه در آخرین جلسه‌ای که با مسوولان مربوط در این سازمان داشتیم، اعلام کردند نمی‌توانند این خانه را در اختیار قرار دهند.
وی ادامه داد: پیشنهاد دیگر این بود که مکان مورد نظر را از طریق شهرداری تأمین کنیم که پس از پاسخ سازمان میراث فرهنگی و گردشگری به پیشنهاد اول، حال باید با شهرداری وارد تعامل و رایزنی شویم که امیدوارم این‌بار به نتیجه برسیم.
او تأمین این خواسته‌ی راهنمایان تور را ضروری دانست و بیان کرد: پس از تشکیل دبیرخانه که از دو تشکل جامعه‌ی راهنمایان ایرانگردی و جهانگردی و کانون سراسری انجمن‌های صنفی راهنمایان تور ایجاد شده، داشتن مکانی متمرکز برای پیگیری فعالیت‌ها و برنامه‌های راهنمایان تور و برگزاری جلسات صنفی و آموزشی ضرورت بیشتری پیدا کرده است. برای نمونه، دبیرخانه، کمیته‌ی آموزشی دارد که کلاس‌ها و دوره‌های تخصصی را برای راهنمایان تور برگزار می‌کند؛ اما هیچ مکان ثابتی برای برپایی این دوره‌ها وجود ندارد.
رییس جامعه‌ی راهنمایان ایرانگردی و جهانگردی در پاسخ به این سوال که چرا راهنمایان تور همواره برای تأمین چنین خواسته‌هایی متکی به بخش دولتی بودند و آیا تأمین یک مکان متمرکز در توان آنها نیست؟ گفت: کاری که راهنمای تور انجام می‌دهد، دائمی نیست. این شغل کاملا فصلی است و به دو - سه ماه در طول سال خلاصه می‌شود. برای همین، راهنما از نظر مالی این توانایی را ندارد که مستقل کار کند. صنف راهنما نیز با هتلدار و آژانس‌دار که حداقل مایملک آنها ارزش میلیاردی دارد یا درآمد بیشتری دارند، متفاوت است.
او تأکید کرد: راهنمایان تور برای برآورده شدن خواسته‌های خود، حتی در حد تأمین مکانی ثابت برای پیگیری فعالیت‌ها و برنامه‌های‌شان به کمک نیاز دارند.
وی در ادامه گفت: ما درباره‌ی موضوع بیمه نیز شرایط مشابهی داریم، باید کمک دولت باشد تا آن را به نتیجه برسانیم، اگر این‌طور نبود، تا حالا بیمه را به نتیجه رسانده بودیم.
پیرمرادیان سپس به توجه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری به راهنمایان تور اشاره و اظهار کرد: این سازمان، کارشناسی را مأمور کرده که پیگیر مشکلات راهنمایان باشد، این اقدام در دوره‌های قبل صورت نگرفته بود. با توجه به این حرکت، قرار شده ما فهرستی از تمام مشکلاتی راهنمایان از جمله تعیین دستمزد، بیمه، مکانی برای استقرار دبیرخانه، سخت‌گیری‌ها و موانع پلیس راهنمایی و رانندگی را ارائه کنیم و امیدواریم از شرایط پیش‌آمده بتوان استفاده کرد.
وی همچنین به طرح آموزشی که به دفتر مطالعات و آموزش گردشگری برای بهبود دوره‌های آموزشی راهنمایان تور ارائه شده است، اشاره و بیان کرد: راهنمای باتجربه، بهتر از هر استادی می‌تواند تعیین کند که چه آموزشی لازم است. برای همین به سازمان برنامه‌ای دادیم که راهنمایان کارت‌دار و مسلط به یکی از زبان‌های خارجی را که به تشخیص ما، توان تورلیدری دارند، برای شرکت در تورهای آموزشی یک هفته‌ای انتخاب کنیم تا با تکنیک‌های اجرای تور، به‌صورت تجربی آشنا شوند.
پیرمرادیان افزود: اگر امکانات مالی این طرح، تأمین و طرح نیز تأیید شود، می‌توان راهنمایان تور حرفه‌یی را تربیت کرد که دست کم مهرماه امسال آماده‌ی کار باشند و بخشی از مشکل صنعت گردشگری نیز حل شود.
انتهای پیام
نظرات