یک آهنگساز گفت: معمولا برای یک هنرمند، سن و سالش را در نظر می‌گیرند. در حالی که متوجه نیستند مثلا 50سالگی تازه شروع کار و نقطه اوج یک هنرمند است. هنرمند در این زمان هم به حمایت نیاز دارد و باید کارهایی را انجام دهد.
به گزارش خبرنگار ایسنا، سعید شریفیان - آهنگساز - که در نشست هنرمندان پیشکسوت در ایسنا حضور یافته بود، در سخنانی اظهار کرد: شاید هنرمندان در زمینه اقتصادی، بیمه و ... مشکلاتی داشته باشند، اما آنچه من را آزار می‌دهد و البته فقط مشکل من هم نیست، این است که «پیشکسوت بودن» را یک موضوع اداری در نظر می‌گیرند و در واقع معمولا پیشکسوت بودن و بازنشستگی را یکسان قرار می‌دهند. البته ایرادی هم نمی‌گیرم زیرا در این زمینه تجاربی داشته‌ام و می‌دانم که این حاصل ناآگاهی است.
خالق سمفونی «خسوف» ادامه داد: این‌که فکر می‌کنیم یک هنرمند در 60سالگی بازنشسته می‌شود و دیگر موقع استراحت اوست، اشتباه است. هنرمند از 50سالگی به بعد تازه به بلوغ کاری و فکری می‌رسد و در این سن نباید با دلسردی در خانه بنشیند، زیرا زمان اوج کارش است.
وی افزود: درست است که جوانان با استعداد هم این روزها در زمینه هنر فعالیت می‌کنند، اما جوانان هم وضع‌شان خراب است و همه‌چیز افت کرده و این افت در سیستم آموزشی، اجراها و ... احساس می‌شود.
شریفیان در بخش دیگری از سخنانش گفت: به‌تازگی برای عضویت در هیأت علمی دانشگاه نیز شرایط سنی در نظر می‌گیرند و می‌گویند برای عضو هیأت علمی شدن شخص باید حداکثر 40 سال سن داشته باشد. فکر می‌کنم این یک تصمیم صرفا سیاسی است و اصلا هنری محسوب نمی‌شود. یک استاد باید حداقل 40 سال سن داشته باشد تا بتواند تجربیاتش را انتقال دهد. این موضوع نه‌تنها خوب نیست، بلکه می‌تواند در فرهنگ نیز تأثیر بگذارد.
اکبر زنجان‌پور - هنرمند سینما، تئاتر و تلویزیون - نیز که در این نشست حضور داشت، درپی صحبت‌های شریفیان، توضیح داد: موضوع «پیشکسوتی» به حوزه ورزش برمی‌گردد؛ وقتی شخصی در سن 35سالگی دیگر نمی‌تواند ورزش کند و قهرمان باشد، به او می‌گویند پیشکسوت. فکر می‌کنم در زمینه هنر، استفاده از واژه پیشکسوت درست نباشد، زیرا ما درباره توان بدنی هنرمند صحبت نمی‌کنیم، بلکه درباره خلاقیتی حرف می‌زنیم که می‌تواند تا 100سالگی هم ادامه داشته باشد. در هنر، پیشکسوت وجود ندارد.
کامبیز درمبخش - کاریکاتورست - هم درباره آشنایی‌اش با سیدعباس عظیمی و موسسه هنرمندان پیشکسوت سخن گفت و اظهار کرد: از وقتی آقای عظیمی را می‌شناسم، می‌بینم که او صمیمانه دنبال کار هنرمندان بوده و تلاش کرده تا بتواند از دولت کمکی بگیرد.
او ادامه داد: شاید هنرمندان آقا و خانمی که امروز اینجا دور هم جمع شده‌اند، به ظاهر پیشکسوت باشند، اما همه ما جوانان 25 ساله‌ای هستیم که به فعالیت هنری‌مان ادامه می‌دهیم. من به‌عنوان یک هنرمند پیشکسوت، در سال چند نمایشگاه دارم؛ اما یک هنرمند جوان ممکن است در سال یک نمایشگاه هم نداشته باشد. در حالی که من 73 سال سن دارم و 60 سال است که کار هنری می‌کنم.
درمبخش با بیان خاطره‌ای از مراسمی که برای تقدیر از او برگزار شد، بیان کرد: بعضی‌ها از من می‌پرسند، سوژه‌ی کاریکاتورهایت را از کجا می‌آوری. در پاسخ به این سوال می‌توانم بگویم که دو یا سه سال پیش، از من دعوت کردند تا برای تجلیل شدن به موزه قصر بروم. بعد از آن‌که در صفی طولانی ایستادم تا بتوانم وارد مجموعه شوم، همه‌جور آدمی را دیدم به‌جز هنرمند. در آن صف، یک ساندویچ و یک سبد شامل خوراکی و میوه که در مجالس ختم توزیع می‌کنند، به ما دادند. من مات و مبهوت مانده بودم. دیدم عده‌ای مشغول کار و طراحی صحنه و دکور هستند.
وی اضافه کرد: بعد از مدتی تقدیر از برندگان شروع شد و پس از آن‌که اسم تعدادی را خواندند، نوبت به من رسید. 10 دقیقه سوابق من را پشت میکروفن خواندند، سپس یک لوح همراه یک جعبه مخملی به من دادند. هنگامی که گرسنه و تشنه به خانه رسیدم و جعبه مخملی را باز کردم، با یک کارت 500 هزار تومانی خرید از یکی از فروشگاه‌ها مواجه شدم. بسیار ناراحت شدم و با خودم گفتم، چرا برخی این‌طور به هنرمندان بی‌احترامی می‌کنند. در همین حال، بسیار پیش آمده که من به پزشک مراجعه کرده‌ام و بعد از آن‌که پزشک اسم من را دیده، از من ویزیت نگرفته است، یعنی مردم ما را می‌شناسند و من به این مردم افتخار می‌کنم.
هنگامه اخوان - خواننده موسیقی سنتی - نیز اظهار کرد: دوست داشتم در این مراسم هنرمندان موسیقی را بیشتر ببینم. من 46 سال است که در حوزه موسیقی فعالیت می‌کنم، وقتی 11 ساله بودم به این راه وارد شدم. به‌خاطرش هم خیلی کتک خوردم، اما روی پایم ایستادم. من از کشور آلمان اقامت دائم هنری گرفتم، اما آن را پاره کردم و به کشور خودم بازگشتم. خواستم اینجا بخوانم. کنسرت‌های زیادی هم در تهران داشتم، اما متأسفانه در شهرستان‌ها نمی‌توانم بخوانم، زیرا استاندارها این اجازه را نمی‌دهند.
این هنرمند عرصه موسیقی همچنین گفت: ساعتی که برای کنسرت بانوان در نظر می‌گیرند، معمولا 3 بعدازظهر است، اما چه کسی ساعت 3 آواز می‌خواند؟! وقتی هم که روی صحنه می‌رویم، باید به سرعت صحنه را ترک کنیم، چون مثلا تئاتری‌ها می‌خواهند در تالار وحدت اجرا داشته باشند. این در حالی است که من تالار را از یک سال قبل رزور کرده‌ام.
او افزود: ما باید بتوانیم با شرایطی برابر با آقایان کار کنیم. به هر حال ما به‌عنوان هنرمند زن، حق ضبط نداریم، نمی‌توانیم عکس بگیریم و حتی حق فیلمبرداری هم نداریم تا بتوانیم با ایرادهای کارمان آشنا شویم. تا وقتی زنده هستیم باید به یادمان باشند.
حجت‌الاسلام والمسلمین امینیان - مشاور بین‌الملل وزارت ارشاد - هم در این مراسم حضور یافت و پس از شنیدن سخنان هنرمندان، گفت: خوشحالم که در جمع روحانی و الهی شما هستم. باید بگویم حرف‌های‌تان کاملا درست است اما مسوولیت ما را سنگین‌تر نکنید. من به‌عنوان مشاور وزیر اینجا آمده‌ام و همه، خواسته‌هایی دارند که باید انجام شود. شما تجربه دارید و می‌دانید که خیلی از آن‌ها نمی‌تواند عملی شود.
او بخشی از سخنان خود را به پیشرفت‌های ایران در ابعاد مختلف اختصاص داد و همچنین گفت: علم، هنر و صبر و شکیبایی سه مقوله‌ای هستند که تا کشوری به آن‌ها دست پیدا نکند، نمی‌تواند پیشرفت کند. هنر، اصل است. اگر هنر نباشد هیچ‌چیز نیست. در واقع چیزی که به علم، شأن و جایگاه می‌دهد هنر است. امام حسین (ع) هنرمند است، زیرا سال به سال انسان‌ها بیشتر به واقعه عاشورا علاقه‌مند می‌شوند و آن را دنبال می‌کنند، این یک هنر است. اگر هنر نباشد، دانشگاه‌ها هیچ کاری نمی‌توانند بکنند. هنر، دانشگاه را روی کرسی می‌نشاند.
وی معتقد است: در دنیای امروز، کار از دیپلماسی نظامی و سیاسی گذشته است. برای این‌که بتوانیم در جهان مخاطب پیدا کنیم و پیام انقلاب را به گوش جهانیان برسانیم، هنر می‌خواهیم، زیرا باید با هر کشوری یک جور وارد مذاکره شد. هنر این نیست که درِ کشور را ببندیم، بلکه باید شرایط را مدیریت کنیم. امروز بیش از همیشه به دیپلماسی هنری نیاز داریم.
حجت‌الاسلام والمسلمین امینیان همچنین بیان کرد: شما بزرگان هنر واقعا در کشور نقش دارید. دولت هم موظف است به شما پاسخ دهد؛ اما از آنجا که مشکلات کشور زیاد است، شاید شما رفتار دولت را بی‌توجهی بدانید. قطعا دولت دوست دارد هر هنرمندی در کشور بدون مشکلات مالی زندگی کند. ما هم می‌خواهیم کار انجام دهیم، اما وسط راه می‌بینیم که بودجه نیست. ما تحریم ظالمانه بودیم، تحریمی که به ما فشار آورد. شما باید ما را به بزرگواری خودتان و هنر ببخشید.
او گفت: مردم شما را دوست دارند. رئیس‌جمهور هم شما را دوست دارد و ارج می‌نهد. شما جایگاه والایی دارید. شما از علمایید و نقش زیادی دارید.
انتهای پیام
نظرات