عاشورا که می رسد، غمی برجانمان می نشیند که قابل وصف نیست.

ایرانیان،  در هر شهر و دیاری که باشند، در روز عاشورای حسینی، خود را به زادگاهشان می رسانند و عزای حسین (ع) را برپا می‌دارند.

روستای شیردره واقع در دهستان ولووپی شهرستان سوادکوه مانند بسیاری از روستاهای مازندران، در سالهای اخیر دچار مهاجرت های بی رویه به شهرهای مجاور شده است. ولی در ایام محرم، گویا مغناطیسی قدرتمند همه را گرد هم می آورد. حسینیه روستای شیردره، محل گردهمایی جوانان و کهنسالانی است که دل در گروی عشق به خاندان اهل بیت عصمت و طهارت دارند.

آیین ها و رسوم مختلفی در دهه اول و دوم محرم در این روستا برگزار می شود.

پرجمعیت ترین شب این حسینیه، شب هفتم محرم است که با ورود علم به محوطه حسینیه، بیش از ۴۰ ذبح و قربانی انجام می شود و با نوحه ای همراه می گردد که به شدت مورد توجه و علاقه عزاداران است. نوحه ای با مطلع « به به علم درآمد، چه خوش نظر درآمد.» همخوانی می‌شود.

از دیگر رسوم مهم روستای شیردره در روز عاشورای حسینی، سنت ذوالجناح خوانی است. اسبی را به شکل ذوالجناح تزئین کرده و همراه با نوحه معروف« ای به خون رنگین لگام و یال و زین ذوالجناح » در محوطه حسینیه می چرخانند و عزاداران با اهدای نذری های خود، لحظات معنوی و خاصی را بوجود می آورند.

تجلیل از پیر غلامان روستا یکی دیگر از سنت های مهم و قدر شناسانه‌ ای است که در عاشورای حسینی انجام می شود. امسال اهالی روستا به دیدار صفت الله تاج الدین رفتند. روضه خوانی با حدود ۱۰۰سال عمر با برکت که بیش از نیم قرن به آموزش قرآن و مدح اهل بیت علیهم السلام در حسینیه روستای شیردره مشغول بود و این روزها به علت کهولت سن و بیماری در منزل بستری است.

نوحه معروفی از این مداح پیشکسوت در بین اهالی مورد استقبال همیشگی قرار گرفته است که با مطلع « رو به کارزار آمد، چون شیر به شکار آمد» در بیشتر روستاهای استان خوانده می شود.

محرم که می رود، ما می مانیم و غمی بر جانمان که از کودکی با آن مانوسیم.

انتهای پیام