به گزارش ایسنا، بقایای این ستاره برای آخرین بار تقریبا ۸۰ سال پیش روشن شده بود و پس از این رویداد تا ۸۰ سال دیگر دوباره شعله‌ور نخواهد شد و این تجربه‌ای است که تقریبا یک بار در زندگی رخ می‌دهد.

به نقل از اسپیس، در حال حاضر، باقیمانده ستاره، یک کوتوله سفید به نام تی تاج شمالی(T Coronae Borealis) که از مواد یک ستاره غول سرخ در نزدیکی خود استفاده می‌کند، افت روشنایی آشکاری را نشان داده است. اخترشناسان هنوز به طور قطع نمی‌دانند که چه چیزی باعث این کاهش می‌شود، اما می‌گویند زمان لازم است تا این نواختر سیر شده و به شکل یک انفجار تماشایی در بیاید. ادوارد سیون(Edward Sion)، استاد نجوم و اخترفیزیک در دانشگاه ویلانوا در پنسیلوانیا می‌گوید: ما می‌دانیم که این اتفاق خواهد افتاد. این بسیار واضح است.

این رویداد نه تنها برای علاقه‌مندان به آسمان بلکه برای همه قابل توجه خواهد بود. اخترشناسان زمان گرانبهایی را روی مجموعه‌ای از تلسکوپ‌های زمینی و فضایی اختصاص داده‌اند تا همه جزئیات ممکن را فهرست‌بندی کنند تا درباره نواخترها که پویایی آنها به لطف تنها چند طغیان دسته‌بندی شده در طول دهه‌ها مبهم مانده بیشتر بیاموزند.

به گفته اخترشناسان، درک حاصل از این رویداد در نهایت به مدل‌هایی از نحوه عملکرد ستارگان خواهد انجامید.

تی تاج شمالی توسط تلسکوپ فضایی پرتو گامای فرمی ناسا هر روز و در بیشتر مواقع، هر چند ساعت یک بار زیر نظر گرفته می‌شود. به محض فوران این نواختر، پرتوهای گاما در روشنایی نواختر به آسمان می‌ریزند و به اخترشناسان اجازه می‌دهند تا چگونگی گرم شدن مواد را بلافاصله پس از فوران و سرعت دور شدن آن مواد از کوتوله سفید را رمزگشایی کنند. اخترشناسان همچنین مشتاقند اطلاعات بیشتری در مورد چگونگی عبور امواج شوک در فضا در لحظات پس از انفجار بیاموزند.

طغیان‌های تی تاج شمالی در طول زندگی معمولی انسان به ندرت رخ می‌دهد و همین موضوع آن را به یک مطالعه موردی منحصر به فرد تبدیل می‌کند. باید به این واقعیت اشاره کرد که ۸۰ سال پیش هیچ تلسکوپ پرتو ایکس یا پرتو گامایی در فضا وجود نداشته، آخرین باری بود که نواختر فوران کرد.

علاوه بر تلسکوپ فرمی، تلسکوپ فضایی جیمز وب، تلسکوپ فضایی سوئیفت و همچنین آرایه بسیار بزرگ زمینی در نیومکزیکو از برنامه رصدی معمول خود برای تماشای این رویداد در اوجش و در طول آن فاصله گرفته و مورد استفاده قرار خواهند گرفت.

این رویداد فقط برای چند روز اول با چشم غیرمسلح، برای چند ماه برای تلسکوپ‌های پرتو گاما و ایکس و برای سال‌های آینده برای تلسکوپ‌های رادیویی قابل مشاهده خواهد بود. چنین مشاهدات طولانی‌ مدتی از پیامدهای انفجار می‌تواند چگونگی گسترش فوران‌ها در طول زمان را نشان دهد.

بنابراین، ما می‌توانیم به آسمان نگاه کنیم و از این نمایش کیهانی لذت ببریم.

انتهای پیام