دکتر محمدرضا کشاورز که برای نگرفتن ویزیت از روستائیان و افراد بی‌بضاعت حاضر به راه‌اندازی مطب نشده است، در گفت و گو با ایسنا اظهار کرد: گرچه متولد شیراز هستم اما بعد از فارغ‌التحصیلی، وارد طرح اجباری شدم و انتخاب کاشمر به عهده دانشگاه علوم پزشکی مشهد بود؛ بر اساس حکمی که دریافت کردم، باید دو هفته در کاشمر و دو هفته در مشهد خدمت کنم اما چون معتقدم که بیماران جراحی مغز و اعصاب به حضور مستمر پزشک نیاز دارند، از مسئولین خواستم که حکم مشهد را لغو و تمام وقت در کاشمر مشغول به کار شوم.

وی بیان کرد: گرچه طبق قانون، ما موظف نیستیم تمام وقت در یک مکان باشیم و قانوناً این اختیار را داریم که هر دو هفته در یک مکان باشیم، اما احساس می‌کنم با حضور تمام وقت در شهر، بیماران بهره بیشتری خواهند برد و می‌توانم به آنها خدمات بهتری ارائه دهم.

این جراح مغز و اعصاب، با بیان اینکه واقعاً فکر نمی‌کردم این تعداد بیمار در کاشمر وجود داشته باشد، افزود: هنوز هم نمی‌توانم متوجه شوم که این همه بیمار از کجا می‌آیند؛ وقتی به جمعیت کاشمر نگاه می‌کنم واقعاً متعجب می‌شوم این همه مریض از کجا جذب شده‌اند، بیمارانی از تهران و گرگان و همچنین بیماران زیادی از شهرستان‌های اطراف داشته‌ام.

وی با اشاره به اینکه به نظر می‌رسد این حجم از استقبال و مراجعه بیماران ناشی از این است که در گذشته مدت زیادی بیماران به مراکز درمانی مراجعه نمی‌کردند، در خصوص وضعیت فضای موجود، گفت: اتاق عمل کاشمر با توجه به تعداد بالای بیماران، پتانسیل زیادی برای توسعه و بزرگ‌تر شدن دارد؛ در حال حاضر سه یا چهار اتاق عمل داریم که به دلیل کمبود برخی تجهیزات غیرفعال هستند، اما در تلاش‌اند تا با کمک خیرین، این تجهیزات را به فاز اجرایی برسانند.

هیچ پزشکی اختیار دریافت پول را ندارد

کشاورز در خصوص پول‌هایی که پزشکان در قبل از عمل از بیماران می‌گیرند، افزود: هیچ پزشکی اختیار دریافت پول را ندارد اما آنچه در کل کشور اتفاق می‌افتد، نشان‌دهنده خلاف این موضوع است؛ متأسفانه در سراسر کشور، افرادی در حال انجام طرح هستند که هزینه دریافت می‌کنند.

وی با اشاره به اینکه در سیستم کادر درمان، از پرستاران گرفته تا سایر خدمات بیمارستان، کارانه داریم، اظهار کرد: کارانه بر اساس میزان عملکرد هر فرد تعیین می‌شود، یعنی تعداد عمل‌ها یا ویزیت‌های انجام شده و در حال حاضر، اگر عملی انجام دهم، کارانه آن بسیار ناچیز است. به عنوان مثال، برای یک عمل دیسک کمر ممکن است کارانه‌ای بین یک تا دو میلیون تومان با تأخیر ۹ تا ۱۰ ماهه و گاهی حتی یک ساله پرداخت شود.

این جراح مغز و اعصاب افزود: به این نتیجه رسیدم که هرچقدر هم پول داشته باشم، باز هم کم است؛ با این سبک زندگی‌ام و نگرفتن پول از بیماران به خصوص روستائیان و مستمندان می‌دانم که به حداقل‌هایی که در ذهنم دارم، خواهم رسید.

وی بیان کرد: لذتی که من از درمان رایگان بیماران می‌برم، بیش از مبلغی است که در ازای آن دریافت می‌کنم، زیرا این کار را برای خودم انجام می‌دهم نه برای دیگران و من واقعاً از این کار لذت می‌برم.

کشاورز در پاسخ به این سؤال که چرا مطب نمی‌زنید؟ گفت: علیرغم اینکه می‌توانم و بیش از ۱۰ پیشنهاد برای راه‌اندازی مطب به صورت رایگان دارم و نیازی به پرداخت اجاره ندارم و از سویی داشتن مطب برای من که در حال گذراندن طرح هستم قانونی است و نظام پزشکی نیز این موضوع را تأیید کرده است اما تمایلی ندارم.

وی بیان کرد: اگر مطب داشته باشم، هر بیمار حدود ۴۰۰ تا ۵۰۰ هزار تومان فقط برای ویزیت پرداخت می‌کند، در حالی که من این مبلغ را نمی‌خواهم؛ در درمانگاه دولتی که فعالیت می‌کنم، من دستیاری دارم و با هم در پانسیون کار می‌کنیم؛ وقتی از درمانگاه می‌روم، با دو لپ‌تاپ و دو تلفن همراه، ام‌آرآی بیمارانی را که نتوانسته‌اند به درمانگاه بیایند به طور رایگان بررسی می‌کنیم و نسخه‌هایشان را می‌نویسیم و راهنمایی‌شان می‌کنیم.

این جراح مغز و اعصاب، افزود: با این حجم بیمار، می‌توانم روزانه نزدیک به ۱۰۰ میلیون تومان درآمد از مطب داشته باشم، اما این کار را نمی‌کنم چون ممکن است یک بیمار پولدار به مطب من بیاید ولی در عوض جامعه هدفم که بیماران نیازمند هستند را از دست می‌دهم.

وی در خصوص استاندارد بودن این تعداد بیمار گفت: وقتی به جزئیات نگاه می‌کنیم، متوجه می‌شویم که اشتباهاتی در این روند وجود دارد و نیمی از بیماران من اصلاً نیازی به جراحی اعصاب ندارند و گاهی مشکلاتی مانند مسائل روانی یا زانو درد دارند که در این موارد، وقت زیادی صرف نمی‌کنم.

وی بیان کرد: رشته جراحی مغز و اعصاب بیشتر به تصویربرداری وابسته است تا به معاینه. خدا را شکر که همه راضی هستند و ما تلاش کرده‌ایم تا این اتفاقات مثبت در درمانگاه بیفتد.

انتهای پیام