به گزارش ایسنا، فؤاد نجم‌الدین، در پنل «هنر الگوریتمی و تعاملی؛ قدرت‌بخشی به هویت ملی از طریق نوآوری دیجیتال که در حاشیه دومین رویداد ملی صنایع خلاق برگزار شد، به بررسی نسبت هنر، اقتصاد و تجربه عمومی از زیبایی در عصر دیجیتال پرداخت و تأکید کرد: در کنار اقتصاد تخصصی هنر، نباید از وجه عمومی و انسانی آن غافل شد؛ هنری که تجربه زیباشناختی را در زندگی روزمره مردم زنده نگه می‌دارد.

وی با اشاره به تغییرات بنیادین در نسبت جامعه و هنر گفت: در طول قرن‌ها، هنر از یک تجربه عمومی و مردمی به حوزه‌ای تخصصی و تجاری تبدیل شد؛ هنرمندان و گالری‌ها شکل گرفتند و هنر به کالایی خریدنی و فروختنی بدل شد. اما در این فرآیند، آن تجربه عمومی و همگانیِ زیبایی، کم‌رنگ شد و کسی برای احیای آن اقدام نکرد.

نجم‌الدین با اشاره به ضرورت احیای مفهوم هنر عمومی در جامعه افزود: در بسیاری از کشورها، نهادهای عمومی و شهری مانند شهرداری‌ها با برگزاری رویدادها، نمایشگاه‌های خیابانی و برنامه‌های فرهنگی، تلاش می‌کنند تجربه زیبایی‌شناختی را به زندگی مردم بازگردانند. اما در ایران هنوز نتوانسته‌ایم ساختارهای اقتصادی و فرهنگی پایداری برای چنین تجربه‌هایی ایجاد کنیم.

وی تصریح کرد: هنر عمومی نه صرفاً هزینه، بلکه سرمایه‌ گذاری فرهنگی است که می‌تواند به چرخه‌ای اقتصادی و اجتماعی تبدیل شود. در کشورهای پیشرفته، این نوع هنر تبدیل به بخشی از اقتصاد شهری شده و بودجه‌های مشخصی برای آن اختصاص می‌یابد.

عضو هیأت علمی دانشگاه علم و فرهنگ با طرح این پرسش که چگونه می‌توان مردم را در اقتصاد هنر مشارکت داد؟ ادامه داد: باید سازوکارهایی برای مشارکت اقشار مختلف در تجربه و خرید آثار هنری ایجاد شود. به‌ویژه در فاصله بین بازارهای تخصصی گالری‌ها و هنر روزمره، جای خالی ساختارهای میانی احساس می‌شود؛ مارکت‌هایی که هنرمندان میان‌رده و صنایع خلاق را پوشش دهند.

وی تأکید کرد: برای توسعه پایدار هنر خلاق، باید میان سطوح مختلف آن—from صنایع دستی و هنرهای مردمی تا هنر دیجیتال—پل ارتباطی برقرار شود. اگر بتوانیم برای این فضاها چرخه اقتصادی تعریف کنیم، هم مشارکت اجتماعی مردم افزایش می‌یابد و هم اکوسیستم خلاق کشور غنی‌تر خواهد شد.

انتهای پیام