بهناز رستمی در گفت و گو با ایسنا، گفت: مواردی همچون جنبه‌های آواشناختی و واج‌ شناختی زبان مادری( زبان اولیه) در کودکان، در یادگیری زبان دوم بسیار موثر است. به زبان ساده‌تر، اگر کودکی در ادا کردن و بیان مناسب کلمات زبان مادری‌اش با خطا مواجه می‌شود، در واقع در مهارت‌های تلفظی و بیانی دچار ضعف بوده و یا اینکه در پروسه رشد کلامی، مراحل رشدی زبان اولیه‌اش تکمیل نشده است.

رستمی در ادامه گفت: ممکن است تاخیر در مهارت‌های درکی، بیانی و تلفظی مطرح بوده و یا اینکه کودک در مراحل رشدی مقدماتی زبان قرار داشته باشد. بنابراین تا تکمیل نشدن مهارت‌های زبانی زبان مادری، یادگیری زبان دوم برای کودک خواه در مراحل رشدی خواه با تاخیر رشدی توصیه نمی‌شود.

 وی افزود: این سوال برای بسیاری از والدین مطرح است که چه سنی بهترین و مناسب‌ترین زمان یادگیری و آموزش زبان دوم برای کودکانشان است، در پاسخ به این سوال باید موارد متعددی را در نظر گرفت و نمی‌توان یک عدد ثابت یا محدوده سنی مشخصی را به صورت قطعی برای کودکان در نظر گرفت.

این آسیب شناس گفتار و زبان ادامه داد: به طور معمول طبق مطالعات بین چهار تا سن ۱۰ سالگی را فرصت مناسبی برای یادگیری زبان دوم عنوان می‌کنند، اما با توجه به توانایی‌های فردی، شناختی و رشدی زبانی کودک نباید یک بازه سنی ثابت را برای شروع آموزش زبان‌های دوم، به تمام کودکان تعمیم داد و باید شرایط هر کودک را برای شروع آموزش‌ زبان‌های دیگر، به صورت جداگانه در نظر گرفت.

رستمی تاکید کرد: همچنین، لازم است بدانیم از لحاظ هیجانی و روانی فرزندمان تا چه میزان آمادگی پذیرش و یادگیری زبان دوم را دارد، به طور خلاصه توصیه می‌شود حتی اگر عملکرد کودک از لحاظ مهارت‌های کلامی ( درکی، بیانی و تلفظ) و هیجانی و روانی عاطفی متناسب با سن است، بهتر است تا قبل از چهار سالگی هیچ گونه آموزشی در جهت یادگیری زبان دوم صورت نپذیرد و تنها در صورتی که هدف مهاجرت و زندگی در محیطی دوزبانه است، جهت آگاهی نسبت به شرایط فرزندان و بهترین روش آموزش زبان دوم، با یک متخصص آسیب شناس گفتار و زبان در این زمینه مشورت صورت بگیرد.

رستمی بیان کرد: سن یکی از فاکتورهای مهم در یادگیری و اکتساب زبان دوم است و در یادگیری زبان دوم برای کودکان لازم است والدین در کنار این فاکتور، سایر عوامل نظیر هدف از یادگیری، شرایط فعلی رشدی کودک و ظرفیت سیستم زبانی، گفتاری، روانی و هیجانی فرزندشان را نیز در نظر بگیرند.

وی گفت: برای شروع یادگیری زبان دوم در کودکان، معیار سنی را به صورت همزمان با میزان رویارویی و مواجهه با زبان دوم و هدف از یادگیری باید در نظر دانست. به طور مثال اگر هدف از یادگیری زبان دوم مهاجرت و زندگی در محیط دوزبانه باشد، با شرایطی که صرفا هدف از یادگیری زبان، افزایش مهارت در فرزندان است متفاوت خواهد بود.

این گفتار درمانگر اظهار کرد: عامل موثر بعدی، در نظر داشتن مکانیزم‌های یادگیری در کودکان است، لازم است بدانیم یادگیری در هر فرد و به ویژه در کودکان از مسیر و مکانیزم مشابهی و با سرعت یکسانی صورت نمی‌گیرد. از آنجایی که در کودکان یادگیری زبان دوم به نسبت بزرگسالان آسان تر اتفاق می افتد و این مورد در سطح نرون‌ها و سلول‌های مغزی قابل بررسی است، لازم است برای هر کودک از مکانیزم یادگیری مختص او بهره گرفت و جنبه فردی در یادگیری را در نظر داشته باشیم.

وی ادامه داد: از سایر عوامل می‌توان به فاکتورهای اجتماعی و انگیزشی مختلف در خانواده و کودکان اشاره کرد. به خانواده ها توصیه می‌شود یک فرمول و مسیر ثابت و مشابه را برای فرزندانشان در نظر نگیرند و صرفا بر اساس اینکه سایر همسالان فرزندشان در مسیر یادگیری زبان دوم هستند، از هرگونه فشار آموزشی اجتناب کنند .

این متخصص بلع، گفتار و زبان با اشاره به سایر موارد مهم در یادگیری زبان دوم در کودکان خاطرنشان کرد: از موارد دیگر موثر در شروع یادگیری زبان دوم در کودکان، می‌توان به فاکتورهای شناختی اشاره کرد که مهمترین آنها شامل عملکرد در حافظه به خصوص حافظه کاری و توجه تمرکز است، به طور مثال در کودکی که ضعف شناختی و علایم نقص توجه تمرکز وجود دارد، لازم است قبل از شروع آموزش زبان دوم، از لحاظ رشد مهارت‌های شناختی و زبانی مورد ارزیابی قرار بگیرد.

انتهای پیام