فتح اله بیات در گفت وگو با ایسنا با اشاره به طرح بازنشستگی پیش از موعد و حذف شرط سنی از آن، گفت: آنچه می دانیم این طرح برای کارمندان دولت است ولی بحث سن و سابقه در قانون کار هم به صراحت آمده است. مثلا وقتی شخصی با بیست سال سابقه بازنشسته می شود طی این بیست سال، کار سخت و زیان آور کرده و از نظر معیارهایی که وزارت بهداشت و درمان و کمیته مشاغل سخت و زیان آور مدنظر دارند و مواردی نظیر آلاینده سنجی، بررسی شرایط محیطی و غیره تشخیص داده شده که کارگر بیش از بیست سال در این شغل نماند و در چنین محیطی کار نکند.

وی ادامه داد: کسی که ۲۰ سال یا ۲۵ سال کار کرده، حق بیمه هایش را هم پرداخته و می خواهد از آن در هر سن و سالی که باشد استفاده کند این حق قانونی او است چه اشکالی دارد به جای او نیروی جدید بگیریم؟

رئیس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی با بیان اینکه بازار کار اکنون در شرایط مناسبی قرار ندارد و کرونا نیز مزید بر علت شده است، اظهار کرد: در چنین شرایطی چه کارگر چه کارمند کسی دنبال بازنشستگی نیست همه می خواهند سرکار بمانند تا از عهده هزینه های زندگی، هزینه مسکن و اجاره بها، خورد و خوراک و درمان برآیند. در واقع افراد به بازنشستگی فکر نمی کنند مگر آنکه دچار بیماری و از کار افتادگی شده باشند یا سابقه آنها برای پرداخت حق بیمه پر شده باشد که بخواهند از آن بهره مند شوند.

بیات درباره بازگشت مجدد کارمندان به بازار کار پس از بازنشستگی گفت: کارمندان بعد از بازنشستگی به بازار کار بر نمی گردند مگر تعداد بسیار اندک آن هم به این دلیل است که حقوق بازنشستگی کفاف هزینه معیشت آنها را نمی کند و ناچار می شوند برای جبران هزینه ها، خود را در جایی مشغول کنند ولی در مورد مدیران در سطوح بالا این موضوع دیده می شود که پس از بازنشستگی عمدتا در قالب مشاور و با قراردادهای متفاوت دعوت به کار می شوند و به بازار کار بر می گردند. در وزارتخانه ها، دستگاهها و سازمانهای دولتی می بینیم کسانی که به نوعی بازنشسته می شوند مجدد به کار برمی گردند و به عنوان مشاور و به اسم تجربه از آنها استفاده می شود لذا ما در بخش کارمندان جز یا حتی کارگران عادی پس از بازنشستگی، برگشت به بازار کار نداریم مگر عده کمی که به دلیل شرایط زندگی، اجاره نشینی و ناکافی بودن حقوق بازنشستگی ناچار به کار مجدد شوند.

بیات درباره معیارهای امید به زندگی و بالا رفتن این شاخص در کشور نیز گفت: معتقدم زنده ماندن با زندگی کردن فرق می کند و اینکه ما کشورهای دیگر را با خودمان مقایسه کنیم باید دید بر چه اساس و معیاری صورت می گیرد. ممکن است کسی ۹۰ سال عمر کند ولی در چه شرایطی به این سن رسیده است. آیا همه ۸۰ ساله ها در ایران در رفاهند؟ متاسفانه سالها به جای آنکه به معیشت کارگر و کارمند فکر کنیم به دنبال زدن از سر و ته سن وسال و سابقه و حذف شرط سنی و بالا بردن سن بازنشستگی و مواردی از این دست بوده ایم در حالی که اگر کارمند یا کارگر در محیط کار دلگرم باشند هیچ وقت به دنبال پر شدن سابقه و خرید سربازی و فرار از محیط استرس آور کار نمی روند و در دوران بازنشستگی هم اگر حقوق و معیشت آنها تامین باشد بعد از بازنشستگی هرگز به کار مجدد فکر نمی کنند.

رئیس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی در عین حال درباره پیشنهاد افزایش سن بازنشستگی گفت: کسانی که دنبال چنین طرح هایی هستند لیست های واقعی بیمه را نظارت کنند و به ساماندهی قرادادهای کار بها بدهند تا امنیت شغلی بالا برود. بازرسان بررسی کنند و ببینند چند درصد کارفرمایان لیست واقعی دریافتی کارگران را گزارش می دهند و بر اساس آن حق بیمه می پردازند؟ اگر اضافه کاری، مدرک تحصیلی، سختی کار، شیفت شب همه روی فیش بیاید و در حق بیمه رد شود حقوق کارگر در دوران بازنشستگی پایین نمی ماند. مساله مهمتر قراردادهای موقت کار است. کارگری که سالها در یک مجموعه به شکل مستمر و دائم کار کرده چرا قرارداد او باید همچنان موقت باشد و امنیت شغلی او چه زمانی تضمین می شود؟

بیات در ادامه افزود: کسانی که نگران منابع سازمان تامین اجتماعی هستند و دلشان می سوزد ۳۰۰ هزار میلیارد تومانی که تامین اجتماعی طلبکار است مطالبه گری کنند تا معیشت بازنشستگان تقویت شود و بعد از ۲۵ سال یا ۳۰ سال بازنشستگی دنبال مسافرکشی نروند!

این مقام مسئول کارگری خاطرنشان کرد: اینکه تاکید می کنیم مطالبات تامین اجتماعی پرداخت شود به این دلیل است که منابع سازمان حق الناس است و از محل حق بیمه های کارفرمایان و کارگران تجمیع شده است. منابع صندوق بازنشستگی کشوری، صندوق تامین اجتماعی،  صندوق ذخیره فرهنگیان و شرکتهای شستا همه از حقوق بیمه شدگان است که نسل به نسل گذشته و به آیندگان می رسد و پشتوانه بازنشستگان کشوری و تامین اجتماعی است که باید تقویت شود نه اینکه به آن دست درازی کنیم و مهمان ناخوانده سر صندوق تامین اجتماعی بیاوریم و بعد از سر و ته سن و سال و سابقه بزنیم که مبادا منابع صندوقها به خطر بیفتد در حالی که کارمندان و کارگران گناهی نکرده اند که بعد از سالها پرداخت حق بیمه و تامین منابع آن بخواهند در دوران بازنشستگی از آن استفاده کنند.

انتهای پیام